Annecy

Czwartek z samego rana wita nas ponownie piękna pogoda i żar lejący się z nieba. Jedziemy do Annecy, francuskiego miasteczka nad jeziorem Annecy, na południe od Genewy. Ruszamy znaną trasą z Saint Genis Pouilly w stronę Genewy (po drodze zahaczamy o siedzibę ONZ, nie dosłownie oczywiście, bo parkujemy obok), potem na Chamonix, odbijając wkrótce do Annecy. Rozalia (nasz GPS) dzielnie doprowadza nas niemal do samego centrum miasta, parkujemy samochód i wyruszamy na spacer. Upał niesamowity. Zaledwie po kilku minutach spaceru naszym oczom ukazuje się przepiękny widok - ogrom zieleni z której wynurzają się ogromne góry, które początek swój biorą w wodach szmaragdowego jeziora. Mówię Wam, coś cudnego.

W informacji turystycznej, której znalezienie wcale nie jest łatwe, otrzymujemy mapę miasta i udajemy się na zwiedzanie, poszukując jednocześnie jakiejś przyjemnej knajpki na lunch. Miasto poprzecinane jest licznymi kanałami, które mają swoje ujście w jeziorze, co nadaje mu jeszcze bardziej fascynującego charakteru. Idziemy wzdłuż jednego z nich podziwiając przepiękne kamieniczki (wiele z nich chyba pamięta dawne średniowieczne czasy miasteczka), niemal w każdej z okien i balkonów wylewa się morze kwiatów.

Znajdujemy miłą knajpkę nad jednym z kanałów, gdzie zjadamy lunch - ja i Ania decydujemy się na regionalną potrawę zapiekankę ziemniaczaną z boczkiem i lokalnym serem, Dana wcina sałatkę z melonem. Do tego zimne białe winko. Doprawdy doskonałe, no i kelner, choć już szpakowaty, nadal niezwykle uroczy, co daje się poznać, kiedy zamawiamy nasz lunch we wszystkich językach, jakimi się posługujemy :-)))

Ruszamy na dalszy spacer, oczywiście w dalszym ciągu delektując się zabytkami, szukamy jednak pamiątek. W pierwszym sklepie wypatruję cudny dzwoneczek - mając w głowie opowieści Marzeny, jak nauczycielki w Szwajcarii panują nad uczniami dzwonkiem i wczorajszy zachwyt Danusi tym sposobem - oczywistym jest, że Dana musi mieć właśnie ten dzwonek. Dzwoneczek niemal od razu zostaje przytroczony do plecaczka i w zasadzie od tej pory jego dźwięk towarzyszy nam już w całej podróży. Fantastyczna sprawa - zawsze obie z Anią ( i pewnie inni też) wiemy, że Dana jest blisko, bo chodzi i dzwoni niezwykle wdzięcznie.W tym samym sklepiku Dana zakupuje przecudnej urody góralskie kamizeleczki dla swoich wnuczusi, nie omieszkając uprzednio przymierzyć jednego na przypadkowej dziewczynce ;-) I mała modelka i nasza Dana są zachwycone. Moje ulubione słowo "cudne" usłyszymy tego dnia w tym temacie jeszcze wiele razy. Faktycznie, ubranka są śliczne, podobnie jak dzwoneczek!

Ostatnim punktem naszej wycieczki po Annecy jest zamek, na który prawie wspinamy się po kamienistej uliczce, ale widoki z góry na miasto są tego absolutnie warte. Wnętrz zamku nie zwiedzamy, cały czas wylegujemy się na ławeczce na dziedzińcu, delektując się słońcem i wspaniałymi widokami. Powstaje nasz kolejny film z podróży, którego motywem przewodnim jest myśl, że nie możemy zwiedzać za szybko, bo to będzie jak mówi Ania: "przyleciał kogucik, poszturchał i uciekł" :-))) Obie z Daną zgadzamy się z tym absolutnie! Widok z zamku na jezioro i całe miasteczko jest przepiękny i wcale nie chce nam się wracać do Saint Genis.

W końcu Ania przywołuje nas do porządku, jak na kierowniczkę przystało, napełniamy naszą pustą już butelkę Perier z zamkowej ściany i ruszamy w dół. Po drodze Danusia, dostrzegając zwisające z zamkowych murów pnącza, zachęca mnie do polatania na lnianach, ale jakoś przypuszczam, że mogłyby mnie nie wytrzymać ;-)

Zachwycone, rzucamy okiem po raz ostatni na jezioro i miasteczko, po czym wracamy do naszego malutkiego Saint Genis, gdzie jak co dzień rano czeka na nas elektroniczna krowa. Dzień kończymy grillem na Zosinym balkonie :-)

Komentarze (0)